© 2009 Roel K Vos

Maandag 2 febr. 2009 (Walvis Bay in Namibië)

Om 11.00u. zijn we bij de missiepost, waar we moeten inschepen. We eten wat, lopen buiten, wachten, wachten. Zo rond 13.00u. komt er een groep Engelsen binnen. Het zijn er 14 en ze zijn ouder dan wij. Ze maken een rondreis door Namibië en Sint-Helena. Het laatste zonder reden. We praten wat met hen en al snel komt mijn motief Napoleon naar voren. Dat valt niet bij alle Engelsen in de smaak, maar dat is begrijpelijk.

Zo rond 16.00u. gaan we in groepjes van vijf per auto naar de RMS St. Helena. Het aan boord komen gaat snel.

Diner. Aan tafel met vijf anderen, waarvan drie Engelsen. L. trapt af. Ik heb al enige discussie met een Engelsman (later zal hij een Schot blijken te zijn), die ook iets van Napoleon zegt af te weten. Een leuk gesprek. Het wordt donker, pas om 21.30u. varen we weg.

Op het achterdek heb ik een gesprek met een echte Saint (= inwoner van Sint-Helena). Hij is architect en heeft een bijscholing gedaan in Kaapstad. Hij zegt blij te zijn met mensen zoals ik, omdat de belangstelling voor Napoleon geld oplevert. Hij bevestigt dat er de laatste drie jaar honderden mensen van Sint-Helena zijn vertrokken. Aan boord is een medewerker van de Franse consul, zegt hij. Daar wil ik kennis mee maken!

Ook een leuk gesprek met een Schot, die Afrikaans spreekt. Hij gaat voor het eerst naar Sint-Helena, omdat zijn voorouders daar vandaan komen.

Een ieder stelt zich hier voor met zijn voornaam en daarbij geeft men elkaar de hand.

Aan boord hangen een paar mooie foto’s van Sint-Helena. De boot vaart en gaat behoorlijk van links naar rechts. Net bij het douchen viel ik door die schommeling bijna om. Schrijven op dit achterdek is niet gemakkelijk!

verder